Αμπντούλ Μετζίτ ή Αβδούλ Μετζίτ ή Αμπντ αλ-Ματσίτ

(1823 – 1861).Σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (1839-61), γιος του Μεχμέτ B’. Με την υποστήριξη των ηγεμονιών της δυτικής Ευρώπης –που τον χρησιμοποιούσαν ως αντιστάθμισμα στον Μωχάμετ Άλη της Αιγύπτου και στη ρωσική επιρροή– και τη συνδρομή ικανών υπουργών (Φονάντ και Μεχμέτ Εμίν Αλή), επιχείρησε μια σειρά πολιτικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, που έμειναν γνωστές ως Τανζιμάτ Χαϊριέ (δηλαδή ευτυχής οργάνωση). Από τις μεταρρυθμίσεις αυτές, οι σημαντικότερες –ιδίως για την τύχη των χριστιανών– ήταν το Χάτι Σερίφ (1839) και το Χάτι Χουμαγιούν (1856). Κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο (1853), η Αγγλία και η Γαλλία τον υποστήριξαν εναντίον της Ρωσίας. Κατέστειλε με σκληρότητα τις επαναστάσεις στη Συρία, την Αλβανία, τη Βοσνία και το Μαυροβούνιο, αναγκάστηκε όμως να αναγνωρίσει την ένωση των παραδουνάβιων ηγεμονιών, καθώς και την αυτονομία του Λιβάνου, όπου η ανικανότητά του να εμποδίσει τις σφαγές των Δρούσων κατά του χριστιανικού στοιχείου είχαν προκαλέσει την επέμβαση των ευρωπαϊκών δυνάμεων (1860). Στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο νεότερος αδελφός του, Αμπντούλ Αζίζ, ο οποίος συνέχισε το έργο του.